Nederland wordt wereldkampioen in Zuid-Afrika

Alwéér een seizoen voorbij. De tijd vliegt. Het moment dat ik me in de Vetkampstraat in Deventer meldde voor een avontuur in het betaalde voetbal, herinner ik me nog als de dag van gisteren.

Nederland wordt wereldkampioen in Zuid-Afrika

Maar het was in 1966 en er komt maar geen eind aan dat boeiende avontuur. Wat keek ik op tegen de vedetten Nico van Zoghel en Pleun Strik, en wat was ik er snel achter dat Cor Adelaar een betere linksbuiten was dan ik, terwijl er bij de junioren een jochie liep dat nog veel méér talent had, de huidige bondscoach Bert van Marwijk.

De tijd staat niet stil, dat liet mijn vrouw vanmorgen nog weten toen ze met haar gebruikelijke dosis cynisme een opmerking maakte over een zestiger die met lichtblauwe schoenen aan naar de redactie vertrok om deze wekelijkse pagina te vullen. Ik draag inderdaad clowneske schoenen: vuurrood, kanariegeel, gifgroen, oranje; ik heb ze in alle kleuren.

Een vriend van me ontwerpt die schoenen en ze passen perfect bij mijn roeping als provocateur. Op het Mediapark in Hilversum vindt iedereen ze erg mooi en die televisiesterren gaan er dan automatisch van uit dat ik mijn schoenen in de P.C. Hooftstraat koop, want opvallende zaken schijnen uit Amsterdam te moeten komen.

Zodra ik zeg dat mijn schoenen uit Drenthe komen, zijn de kijkcijferkanonnen meteen een stuk minder enthousiast. De provincie geldt blijkbaar als achtergebleven gebied, al is daar in het vaderlandse topvoetbal geen sprake van. Eindhoven was jarenlang de voetbalhoofdstad van Nederland. Vorig jaar won AZ de titel en dít seizoen werd FC Twente kampioen.

Ajax blijft een indrukwekkend bolwerk, waar trainer Martin Jol een uitstekende prestatie leverde. Hij moet een vakman zijn, want na een moeilijke start maakte het elftal na de winterstop wekelijks een betere indruk. De Amsterdammers blijven ook de club met de grootste aanhang: 3,9 miljoen landgenoten voelen zich Ajax-supporter.

Tijdens de eindfase van de competitie bleek de rest van de bevolking echter uit Ajax-haters te bestaan, waardoor FC Twente plotseling erg veel morele steun kreeg uit alle hoeken van het land. Dat zal ongetwijfeld te maken hebben met de arrogante uitstraling van de Amsterdamse club. Ik hoopte dat het de beleidsbepalers aan het denken zou zetten, maar niets is minder waar.

Toen heel weldenkend Nederland zich stoorde aan de ongepaste teksten van Jan Vertonghen, die geen enkel respect toonde voor Feyenoord, had Ajax dat moeten aangrijpen om een start te maken met de imagoverbetering.

Uit het feit dat de club niet akkoord ging met het schikkingsvoorstel van de aanklager betaald voetbal, die de zich misdragende speler voor twee wedstrijden wilde schorsen, blijkt dat de Amsterdamse bobo’s nog steeds niet begrijpen waarom hun club zo impopulair is.

Hoewel Joop Munsterman geen man is met wie je medelijden hoeft te hebben, kan ik me voorstellen dat de voorzitter van landskampioen FC Twente zich teleurgesteld voelt. Beleidsmatig heeft hij een topprestatie geleverd in Enschede.

Toen PSV vier jaar geleden Fred Rutten nog te licht vond om Guus Hiddink op te volgen, gaf Munsterman de gefrustreerde Rutten de kans in De Grolsch Veste uit te groeien tot een toptrainer. Op het moment dat Schalke 04 belde, zat Rutten echter al in de auto naar Gelsenkirchen. Assistent-trainer Erik ten Hag kreeg bij FC Twente de ruimte om te rijpen en in zichzelf te investeren, om vervolgens de technische leiding over te nemen.

Maar toen Rutten wél goed genoeg werd bevonden door PSV, lokte hij ook Ten Hag met een hoger salaris naar Eindhoven. Steve McClaren werd de nieuwe trainer in Enschede. Niemand begreep er iets van, want hij was in Engeland afgebrand als bondscoach en geen Engelse club toonde enige interesse. Munsterman nam de gok en die pakte verrassend goed uit.

McClaren revancheerde zich, werd een goede vriend van de voorzitter en kreeg vorige week van zijn collega’s tijdens het CBV Congres in Tilburg zelfs de prijs voor de beste trainer. Hij liet de prijs in ontvangst nemen door assistent Kees van Wonderen, want we zien McClaren niet meer terug in Nederland. De Brit tekende intussen een lucratief contract met VfL Wolfsburg, waardoor Munsterman opnieuw in zijn hemd staat. Morele verplichtingen schijnen in het topvoetbal niet meer te bestaan. Co Adriaanse is de gedroomde kandidaat om FC Twente verder uit te bouwen, maar ik ben bang dat hij de oliedollars in Qatar belangrijker vindt dan werken op niveau voor een salaris waarvoor Jan Peter Balkenende minstens vijf jaar moet sappelen.

Niet alleen McClaren poetste zijn imago op, ook Huub Stevens toonde na zijn afgang bij PSV aan wel degelijk over kwaliteiten te beschikken. Hij veroverde met Red Bull Salzburg de landstitel in Oostenrijk. De boodschap van Gertjan Verbeek kwam bij Feyenoord niet over, maar Heracles Almelo profiteerde optimaal van zijn voetbalvisie.

Ron Jans nam eervol afscheid van FC Groningen, hij is een persoonlijkheid die in lengte van jaren bij SC Heerenveen kan werken, waar hij de beschikking krijgt over Bas Dost. Ik denk dat FC Twente daar spijt van krijgt. In Enschede willen ze een spits die al top is en geen talent dat nog top moet wórden, maar Dost staat op het punt de status van topspits naar zich toe te trekken.

Ton du Chatinier en Jan Wouters leverden een goede prestatie met FC Utrecht, in mijn ogen de club van de toekomst. Toch blijft het zuur dat Willem van Hanegem het niet meer meemaakt. Voetbaltechnisch was er niets op hem aan te merken, zijn personeelsbeleid over de technische staf was belabberd, maar met dit spelersmateriaal zou ook De Kromme mooie dingen hebben gerealiseerd.

Er is altijd baas boven baas. Louis van Gaal presteert in Duitsland het onmogelijke. Ik had nooit durven dromen dat ik ooit nog supporter van Bayern München zou worden. Aan de traditionele show waarin hij zich profileert als een ordinaire en beangstigende volksmenner kan ik maar niet wennen, maar de Duitsers vinden het leuk.

Tja, daar is ook Johan Heesters populair en werd Rudi Carrell als een humorist gezien. Ik ben een bewonderaar van de trainer, coach en voetbalanalyticus Van Gaal, maar zijn optredens tijdens het randgebeuren vind ik vaak stuitend.

Intussen maken we ons op voor het WK. Als kind zag ik in de bioscoop de zwart-witbeelden van de finale in 1954 tussen West-Duitsland en het Hongaarse wonderteam in het Polygoon Journaal, gelardeerd met die prachtige stem van Philip Bloemendal. Sindsdien betekent een WK een ongekend hoogtepunt voor mij als voetbalwatcher.

Ik ben heel optimistisch en ben het roerend eens met Robin van Persie, dat hij in de punt van de aanval moet spelen en ook Arjen Robben, Rafael van der Vaart en Wesley Sneijder in de basis moeten staan. Met die opmerkingen gaat hij op de stoel van de bondscoach zitten en het is niet collegiaal ten opzichte van Dirk Kuijt, maar als deze vier uitzonderlijke talenten fit en in vorm zijn, kan Nederland zomaar wereldkampioen worden.

Van Marwijk moet zijn elftal helemaal samenstellen rond deze vier sterren. Zij kunnen het verschil maken, een wedstrijd een andere wending geven en via een individuele actie een duel beslissen. Het klinkt wat onvriendelijk voor de andere internationals, maar zij gaan naar Zuid-Afrika om daar in dienst van deze talenten te spelen, zich weg te cijferen, het vuile werk op te knappen en niet te zeuren over alle media-aandacht die deze vier voetballers ongetwijfeld krijgen.

Van Marwijk heeft slechts een luxeprobleem. Geen enkel team beschikt tijdens het WK over zo veel bepalende spelers als Oranje. Indien de bondscoach het aandurft en niet ten onder gaat aan trainersjargon over evenwicht in het elftal, dan wordt Nederland wereldkampioen.

Johan Derksen

Bekijk hier al onze video's