George Weah: voetballer en geen politicus

'Ik zweer het je, hij is benoemd door God. Anders is zijn manier van leven niet te verklaren. George heeft miljoenen mensen geholpen, zowel direct als indirect. We hebben ministers in het land met een overschot aan geld, maar niemand zal daar ooit een cent van krijgen. George benut zijn tijd en geld om het weg te geven aan de mensen.' De lofzang is van Frank Seator, Liberiaans international. De George in kwestie is Weah. De wereldvoetballer van 1995 zette maandag een punt achter zijn interlandcarrière.

'Dit is zeker het einde', vertelde Weah na de 1-0 nederlaag die Liberia leed tegen Mali. De 35-jarige aanvaller dient zijn contract nog uit bij Al Jazira in de Verenigde Arabische Emiraten, en bergt dan zijn schoenen voorgoed op. 'Het was een fantastische laatste wedstrijd. Ik ben trots op de ploeg', vertelde de speler/bondscoach, die ook sponsor genoemd mag worden. Want hij stak miljoenen in Lone Star (zoals de nationale ploeg wordt genoemd) verdeeld over salarissen, kleding, vervoer en trainingsaccomodaties. <i>Als speler van Manchester City Vorige week kondigde Weah zijn afscheid aan. Hij is bang voor president Charles Taylor, die een gewelddadig bewind voert in Liberia. De speler vreest voor zijn leven, want hij is populairder dan de heerser. En daar is Taylor allesbehalve blij mee. 'Het is niet veilig. Ik wil niet dat er iets met mij gebeurt voordat mijn kinderen zijn opgegroeid. Ik ben bang ? ik voel me niet veilig. De boodschap van de president is dat ik een doelwit ben.'

Weah heeft alle redenen om bang te zijn. Nadat hij in 1995 was gekroond tot beste voetballer ter wereld, Afrika en Europa, bestormden zwaarbewapende manschappen zijn landhuis, mishandelden de mannelijke inwoners en verkrachtten de vrouwen (waaronder nichtjes van Weah), plunderden zijn bezittingen, en staken alles wat het stelen niet waard was in brand. Weah verbleef op dat moment in Italië, waar hij voor AC Milan speelde.

Taylor vreest op zijn beurt de speler, die de populairste Liberiaan is. Maar de president hoeft niet bang te zijn voor Weahs politieke aspiraties, zo vertelde de speler onlangs in de Volskrant. 'Ik ben niet geboren voor de politiek. Ik ben een sportman en als zodanig woordvoerder van het volk. Ik ken mijn sterke en mijn zwakke punten. Ik geloof in de kracht van de wil. Mensen houden van me om wie ik ben en wat ik doe. Dat is genoeg.'

Uitgezonderd de handvol duels dat Weah nog zal spelen voor Al Jazira, eindigde zijn loopbaan maandag in Mali. Het einde van een loopbaan die begon bij Invincible Eleven en via onder andere AS Monaco, Paris Saint-Germain en AC Milan eindigt in de Emiraten. 'Mijn talent heeft me een prachtige loopbaan opgeleverd. Ik heb alles gegeven en alles gewonnen, dus ik kan nooit echt verdrietig zijn. Als ik het voetbal verlaat, ben ik blij. Weet je: ik heb mijn voetbalsporen nagelaten. Ik heb geschiedenis geschreven voor mezelf en voor mijn volk. Het mooiste van alles is het hele bestaan als sportman geweest. Mensen respecteren me, ze houden van me.'

Eén wenst heeft Weah nog. Graag zou hij dat nooit meer iemand in zijn nationale shirt met rugnummer 14 speelt. Net als de Argentijnse bond deed met het nummer 10 van Diego Maradona. 'Ik kan het ze niet verplichten, maar het is iets dat ik erg graag zou willen. Ik heb dat shirt ongeveer vijftien jaar gedragen en het betekent erg veel voor mij.'

Bekijk hier al onze video's