Filippo Inzaghi: het ultieme duveltje uit een doosje

Jaap Stam schudde in een VI-interview in 2006, vlak nadat hij AC Milan had verruild voor Ajax, een typerende anekdote uit de mouw over Filippo Inzaghi. 'We deden elke dag een rondo, maar Filippo Inzaghi deed vanuit zichzelf al niet mee. Want hij wist: dan sta ik toch alleen maar in het midden achter die bal aan te hollen. Hij kon niet mee in het snelle één keer raken.'

Het 'één keer raken' van de bal pleegde Inzaghi bij voorkeur te doen in kansrijke posities. Even diep ademhalen (zijn gebolde wangen in de 'afrondingsfase' waren het handelsmerk van de aanvaller) en vervolgens genadeloos toeslaan. Na het afscheid van Gerd Müller stond geen spits zo vaak precies op de goede plek als de spits die zijn doorbraak beleefde bij Atalanta Bergamo en furore maakte bij Juventus en AC Milan.

Wat is het ultieme Inzaghi-moment? Zonder twijfel zijn openingstreffer tegen Liverpool in de Champions League-finale van 2007. De aanvaller stond gewoon in de weg bij een vrije trap van Andrea Pirlo. Via de schouder van de spits werd de bal beslissend van richting veranderd, waardoor de eindstrijd in het voordeel van AC Milan kantelde. Net zo kenmerkend: waar iedereen op zijn minst toch even beduusd zou zijn geweest van zo'n kolderiek moment, reageerde Inzaghi totaal niet verbaasd. De aanvaller zette het meteen op een juichen. Eindelijk had hij het recht om een treffer te vieren alsof het er één in een Champions League-finale betrof.

Een ander cruciaal doelpunt met een hoog duveltje uit een doosje-gehalte deed Ajax de das om tijdens de kwartfinale van de Champions League in 2003. Cristian Chivu gleed uit, Petri Pasanen lette even niet op en daar was Inzaghi om de bal over Bogdan Lobont te tillen. De doelpuntgeile Italiaan zou Jon Dahl Tomasson daags na de ontsnapping ongetwijfeld hebben aangesproken op het feit dat hij het nodig vond het laatste tikje te geven.

Het knappe van Inzaghi is dat hij ondanks zijn kwaliteiten die niet meteen door iedereen werden herkend bijna elke concurrentiestrijd in zijn voordeel besliste. Steeds weer kwam de graatmagere spits bovendrijven. Alleen de komst van David Trezeguet naar Juventus bleek er te veel aan. AC Milan bleek de perfecte vervolgstap, niet in het minst omdat hij daar mocht proeven van de bron van de eeuwige jeugd en nog tot zijn 38ste door kon gaan met lelijk en vooral gigantisch veel scoren. (Michel Abbink)

• Meer over

• AC Milan
• Serie A 2016/2017