Eidur Gudjohnsen: uit de schaduw in de schijnwerpers

In de schaduw van Jerrel Hasselbaink is Eidur Smari Gudjohnsen bezig aan een sterk seizoen bij Chelsea. De 23-jarige IJslander maakte in achttien competitie-wedstrijden tien doelpunten. Ook al staat Hasselbaink al op zestien goals, waaronder drie strafschoppen, toch overvleugelt Gudjohnsen zijn collega de laatste tijd.

In de laatste tien competitieduels waarin hij in actie kwam voor the Blues, was de voormalige PSV'er namelijk negen keer trefzeker. Zijn Nederlandse partner in de spits wist in zijn laatste tien wedstrijden in het Premiership 'maar' zes keer te scoren. Ruud van Nistelrooy, die bij Manchester United record op record breekt, maakte met tien goals in de afgelopen tien duels in de Engelse competitie maar één doelpunt meer dan Gudjohnsen.

Het scoren is de blonde spits niet altijd zo gemakkelijk afgegaan. Bij zijn komst naar Chelsea, in de zomer van 2000, twijfelde hij nog hardop over zijn gebrek aan doeltreffendheid. 'Wat ik vooral wil verbeteren is mijn scorend vermogen. Vaak heb ik nog teveel kansen nodig', concludeerde de jonge aanvaller toen nog. Inmiddels lijkt de IJslandse international zich aardig te hebben verbeterd op dat gebied. </p><p> Dat de fysiek sterke Gudjohnsen veel talent heeft, stond al vroeg vast. 'Ik was vijftien jaar toen ik debuteerde bij Valur Reykjavik. Ik speelde tegen mannen van dertig jaar. Maar het deed me niks. Het ging me heel gemakkelijk af en scoorde veelvuldig. Ik kreeg wel regelmatig een elleboogstoot of een flinke schop, want volwassen kerels vonden het natuurlijk vervelend dat ze werden gedold door een jong ventje', vertelde hij in 1995 aan Voetbal International. Ook het publiek moest even wennen aan de piepjonge aanvaller. 'Hé, wissel die Baby!, riepen ze in het begin vanaf de tribune. Of: 'Die jongen heeft nog luiers om in plaats van een voetbalbroek. Maar al snel was er het respect en de erkenning.'

Bij PSV kreeg Gudjohnsen van trainer Dick Advocaat vervolgens regelmatig speeltijd. De concurrentie was met Luc Nilis, René Eijkelkamp en Ronaldo groot, maar toch genoot de IJslander bij PSV. In het begin van 1996 kwam er abrupt einde aan de roes waarin de belofte leefde. In een wedstrijd voor Jong IJsland liep Gudjohnsen een enkelbreuk op.

'Het was een ernstige blessure met vrij uitzondelijke complicaties. De enkel wilde maar niet herstellen en na een revalidatie van anderhalf jaar ben ik transfervrij teruggekeerd naar IJsland. De Nederlandse artsen vertelden me dat ik nooit meer zou kunnen voetballen', aldus Gudjohnsen. Maar de Scandinaviër weigerde om op te geven. Met de hulp van een Amsterdamse fysiotherapeut speelde hij zich bij Bolton Wanderers, dat toen nog uitkwam in de Engelse First Division, weer langzaam in de kijker. In het succesvolle seizoen 1999/2000, waarin Bolton promotie naar het Premiership afdwong en tot de halve finale van de FA Cup reikte, had Gudjohnsen een groot aandeel in het succes. Reden genoeg voor Chelsea om hem voor ruim € 6,8 miljoen voor vijf jaar in te lijven.

In Londen bewijst Gudjohnsen nu met zijn goals en basisplaats onterecht te zijn afgeschreven door PSV. Via een omweg is hij bezig zijn droom alsnog waar te maken. Toch zal zijn grootste wens niet meer uitkomen, namelijk het spelen van een interland met zijn vader, die in België bij Anderlecht en Lokeren in het verleden furore maakte. In 1996 leek het er bijna van te komen, toen zowel Arnór Gudjohnsen als zijn zoon deel uitmaakte van de nationale selectie. In de interland tegen Malta kwam zoon echter in het veld voor vader. Daarna kwam het door de zware enkelblessure van Eidur er niet meer van dat ze ook samen in het IJslandse shirt streden. 'Mijn vader is altijd mijn grote voorbeeld geweest, dus de wissel in de interland tegen Malta was een bijzonder moment. Eigenlijk is het wel jammer dat we nooit samen hebben gespeeld', keek Gudjohnsen terug.

Bekijk hier al onze video's