Dick Advocaat is geobsedeerd door geld

We zouden een geweldige canard publiceren en hij zwoer het op de gezondheid van zijn familie. Advocaat kan heel geloofwaardig en met een stalen gezicht liegen. We begonnen namelijk te twijfelen en hebben niets gepubliceerd. Een week later bleek hij wel degelijk in Griekenland te hebben onderhandeld.

Lachend meldde hij vervolgens dat hij tijdens die besprekingen natuurlijk niet de waarheid kon spreken. Sindsdien neem ik zijn monologen over oprechtheid, eerlijkheid en zijn rechtdoorzee beleid met een korreltje zout. Dat was destijds heel teleurstellend, omdat we ons als redactie altijd heel beschaafd opstelden door de ware reden van zijn vlucht als voetballer naar Chicago Sting in Amerika niet te publiceren.

Jaren na dato liegt Advocaat nog steeds dat het gedrukt staat. Anderhalve week terug verklaarde hij tijdens een persconferentie dat de kritiek van de Belgische en Nederlandse media hem niets doet, dat hij zich totaal niet aangesproken voelt. De ergernis en woede straalden van zijn gezicht toen hij deze gedenkwaardige woorden uitsprak, want Advocaat is overgevoelig voor kritische publiciteit.

Daar ligt hij wakker van, dat vreet aan hem. Na een kritische kanttekening kreeg ik in het verleden nog wel eens een uitnodiging voor een gesprek in het restaurant op vliegveld Zestienhoven. Dan kwam hij met zijn theorie dat eenvoudige jongens uit de voetballerij elkaar niet moeten beschadigen. Hij zei nooit dat eenvoudige jongens uit de voetballerij hun afspraken moeten nakomen.

Privé is Advocaat een aimabele man, een gezellige causeur met gevoel voor humor en hij behoort tot de sentimentele oudere jongeren die volschieten bij het horen van een tearjerker. Ook als hij over naaste familieleden praat, wordt hij snel overmand door emoties. Dat geeft hem iets menselijks, maar hij is een gespleten persoonlijkheid, want dezelfde Advocaat wordt geleefd door hebzucht.

Zijn obsessie voor geld loopt als een rode draad door zijn carrière, waardoor hij de historie ingaat als een op geld beluste, waterdichte afspraken schendende, onbetrouwbare egoïst en geldwolf.Rinus Michels haalde Dick Advocaat in 1984, na vier jaar DSVP in Pijnacker, als assistent naar Oranje. Advocaat was de nederige korporaal die De Generaal zich wenste.

In 1987 werd hij trainer van Haarlem, destijds nog uitkomend in de Eredivisie. Twee jaar later koos hij voor het geld van de schatrijke Mercedes-dealer John van Dijk, die van SVV een topclub wilde maken. Toen dat niet lukte, werd een andere miljonair te hulp geroepen.

Dordrecht’90 was eigendom van voorzitter en ondernemer Cees den Braven. Advocaat voelde zich echter niet prettig bij de fusieclub SVV/Dordrecht’90, doordat Den Braven alles bepaalde en zich niets aantrok van zijn trainer.

Advocaat zegt dat hij opstapte, maar Den Braven houdt tot op de dag van vandaag vol dat hij hem heeft ontslagen. De Hagenaar ging Michels weer assisteren en toen de bondscoach Johan Cruijff het succes misgunde, schoof hij zijn rechterhand als opvolger naar voren. In die periode serveerde Advocaat voetbalicoon Cruijff overal af als een geldwolf.

De nieuwe bondscoach maakte een tevreden indruk bij Oranje, maar zodra PSV-voorzitter Harry van Raaij, die als KNVB-official wist wat hij verdiende, hem een beter salaris bood, liet Advocaat de bond en het Nederlands elftal moeiteloos in de steek. Ook Van Raaij leerde zijn coach een paar jaar later beter kennen, want op het moment dat Glasgow Rangers hem een nóg hoger salaris voorlegde, was Advocaat al op weg naar Schotland, waar een flamboyante jeugdige miljonair de club leidde.

Bij de KNVB was alles vergeven en vergeten, want Advocaat keerde in 2002 terug als bondscoach. De cao van de bond stond het grote geld in de weg en daarom koos hij voor de Bundesliga, al werd zijn verblijf bij Borussia Mönchengladbach geen succes. Hij vertrok er via een zijdeur en dook vervolgens op als bondscoach in de Verenigde Arabische Emiraten. Na een paar maanden stapte hij daar op een beschamende wijze op. De Hagenaar parkeerde de limousine van de sjeik op het vliegveld en vluchtte, zonder afscheid te nemen, naar huis en liet nooit meer iets van zich horen. Als bondscoach van Zuid-Korea kon Advocaat het succes van Guus Hiddink niet evenaren, maar bij Zenit Sint-Petersburg was hij uitermate succesvol.

Ook die club werd geleid door een miljonair, maar Advocaat veroverde met Zenit de nationale titel, de Russische Super Cup, de UEFA Cup en de Europese Super Cup. Hij leefde er als een kluizenaar in de suite van een luxueus hotel. Als stad heeft het door Peter de Grote gestichte voormalige Leningrad van alles te bieden, maar Advocaat bezocht de unieke kunstgalerij Hermitage, de oevers van de Finse Golf of de Kazan-kathedraal niet.

Als een wereldvreemde bankier liet hij de miljoenen binnenstromen. Zijn overstap naar de Belgische voetbalbond verkocht hij bijna als ontwikkelingshulp en welzijnswerk.

Hij was geen geldwolf, hij verdiende als bondscoach slechts zes ton, maar Advocaat was nog niet bezig of hij duwde zijn werkgever al een schnabbel bij AZ door de strot. Maar tot vervelends toe benadrukte hij dat hij zich aan het eind van dit seizoen met volle overgave op het nationale elftal van België zou storten.

Gelukkig ken ik Advocaat al een jaar of veertig en weet ik uit ervaring dat hij geen geweten heeft, maar dat de calculator zijn levenswandel bepaalt. Toen duidelijk werd dat de Russische bond hem zou benaderen om Hiddink op te volgen, was het duidelijk dat Advocaat voor het grote geld in Rusland zou kiezen.

Ik heb dat een paar keer geventileerd en hij acteerde steeds verontwaardiging en voelde zich onrechtvaardig behandeld. Hoe hypocriet kan iemand zijn? Hij bevestigde zijn reputatie en liet België op schaamteloze wijze barsten. Er is maar één ding relevant in het leven van de AZ-coach: zijn bankrekening.

Als een ordinaire Haagse patser probeert hij zijn gedrag ook nog te verantwoorden met de kreet dat hij allang binnen is en helemaal geen geld nodig heeft. Advocaat is een karikatuur van zichzelf geworden, een zielepoot die graaiend door het leven gaat en niet geremd wordt door morele verplichtingen.

Het was overigens ook niet chic van de Russen hem achter de rug van de Belgische bond om het hoofd op hol te brengen. Met plaatsvervangende schaamte zie ik Geert Wilders in Engeland tekeergaan en Jan Peter Balkenende als een kwajongen George W. Bush een handje geven, maar je schaamt je als Nederlander óók dood voor het wangedrag van een doodgewone trainer.

Ik begrijp best dat zes miljoen per jaar aantrekkelijker is dan zes ton, maar Advocaat tekende met zijn volle verstand een contract en dan moet je als een grote jongen op de blaren zitten zodra er een betere aanbieding komt. Hij heeft zijn collega’s – Louis van Gaal en Guus Hiddink zijn wél boegbeelden om trots op te zijn – een slechte dienst bewezen.

De Coaches Betaald Voetbal willen een fatsoenlijk en integer imago, ik ben benieuwd hoe de kersverse voorzitter Leo Beenhakker van deze belangenvereniging reageert op het gedrag van Advocaat. Die heeft het totale vaderlandse voetbal in diskrediet gebracht en ik schaam me diep tegenover de Belgen. Dankzij Advocaat hebben onze zuiderburen nu de indruk dat Nederland vooral bestaat uit notoire leugenaars, onbetrouwbare sujetten en oplichters.

Ik hoop dat Advocaat de rest van zijn carrière vreedzaam slaapt en ben razend benieuwd hoeveel rente er 's morgens op zijn nachtkastje ligt. Hij kapt elke discussie af met de mededeling dat hij als man van 63 jaar zelf bepaalt welke beslissingen hij neemt. Dat klopt, maar indien er ergens diep in hem nog een geweten leeft, kan hij onmogelijk trots zijn op deze beslissing.

Johan Derksen