'De Meer ons huis, het Olympisch Stadion ons buitenhuis'
Ajax keert woensdag terug op historische grond. Omdat JOS niet over de juiste accommodatie beschikt, wijkt de Zondaghoofdklasser uit Watergraafsmeer voor het KNVB-bekerduel uit naar het Olympisch Stadion. Voor Ajax ook een kans zich te revancheren voor de nederlaag tegen Panathinaikos in de laatste wedstrijd in het Olympisch.
We schrijven 3 april 1996. Ajax maakt zich op voor de eerste halve finale van de Champions League. Panathinaikos is de tegenstander, in de op voorhand al historische wedstrijd. De Griekse ploeg is de laatste die het in het Olympisch Stadion gaat opnemen tegen Ajax, dat een verhuizing naar De Arena wacht. De Meer wordt verleden tijd.
Michael Reiziger is die woensdagavond ook van de partij, als rechtsback. Maar de bijzondere status van die avond voor het te betreden podium ontgaat hem. 'Dat speelde bij mij geen rol, ik wist het ook niet. Bij Ajax was men wel bezig met De Arena, maar het leefde niet bij mij dat het de laatste wedstrijd was in het Olympisch Stadion', zegt de oud-international ruim zeventien jaar na dato.
Hij heeft dan meer oog voor de wedstrijd zelf. Het wordt een teleurstelling. Ajax verliest met 1-0 door een doelpunt van Krzysztof Warzychia in de slotfase. Trainer Louis van Gaal geeft zijn ploeg na afloop niet meer dan dertig procent kans de eindstrijd te halen.
Twee weken later logenstraft Ajax dat pessimisme met een 3-0 zege in Griekenland. 'We hebben het daar goed gemaakt. Maar ik baalde wel van die eerste wedstrijd tegen Panathinaikos. Ik kreeg een gele kaart en ook eentje in de uitwedstrijd en miste daardoor de finale.'
De nederlaag tegen Panathinaikos was het sluitstuk van een tijdperk waarin Ajax voor grote duels uitweek naar het Olympisch Stadion.
Als speler stond Reiziger op het veld waar hij in zijn jeugd naar keek. 'Ik woonde vlakbij. Als Ajax in het Olympisch Stadion speelde, dan ging ik met mijn vader ernaartoe. Ik heb er veel wedstrijden gezien.'
Later werd hij zelf bekeken in 'de betonnen klomp, maar wel eentje met voetbalgeschiedenis'. 'Er was altijd een aparte sfeer, omdat het altijd ging om topduels in de Champions League of wedstrijden tegen PSV of Feyenoord. Dan waren we meer gespannen en was er meer publiek. En het was ook meestal 's avonds. Maar het was niet zozeer het stadion. Het affiche was belangrijker dan het stadion. De Meer was ons huis, we trainden daar ook. Het Olympisch Stadion was ons buitenhuis, voor speciale momenten.'
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login