Column Engels voetbal: QPR stevent af op faillissement
data-height="102" data-width="397" data-align="clear" data-caption="" src="http://www.vi.nl/upload/f3411b3b-f094-4e75-9994-3d20ae20e1e0_image6530381907135554822.jpg" /> Een van de meest onthullende voetbalfilms van de laatste jaren is ongetwijfeld The Four Year Plan, over Queens Park Rangers in de periode 2007-2011. De documentaire maakt eens te meer duidelijk dat de supporters van sommige profclubs volledig zijn overgeleverd aan de grillen van een aantal cultuurbarbaren dat zich baas van een club mag noemen, om de doodeenvoudige reden dat zij toevallig enkele miljoenen te besteden hebben.
Flavio Briatore is zo iemand. De Italiaanse zakenman, die vooral bekend werd als manager van de Formule 1-teams van Benetton en Renault, heeft waarschijnlijk zeer veel verstand van geld verdienen, maar niet van voetbal. In 2007 kocht hij samen met vier anderen, onder wie Formule 1-baas Bernie Ecclestone, de Londense profclub QPR en Briatore werd als grootaandeelhouder degene die alles voor het zeggen kreeg.
Al bij zijn aantreden beging hij zijn eerste blunder. Op de vraag wat hij vond van het stadion Loftus Road, antwoordde Briatore dat hij het erg mooi vond. 'Ik weet dat omdat ik er met mijn helikopter vaak overheen ben gevlogen', voegde hij eraan toe. Dat viel niet goed bij de volkse QPR-supporters. Omdat mensen op zijn niveau blijkbaar nooit worden tegengesproken, dacht Briatore dat zijn manier van een club runnen de enige juiste was.
Daarom ook legde hij de documentairemakers geen strobreed in de weg, stond hij toe dat de camera's vier jaar lang bij elke bespreking aanwezig waren en sponsorde hij de film zelfs. Dat hij uit de documentaire tevoorschijn komt als een leider met zeer dictatoriale trekjes, deerde hem blijkbaar niets. Een foute pass van een speler was voor de grote roerganger al voldoende voor een verkoop. 'Fucking idiot!', roept Briatore op een gegeven moment in de film als Martin Rowlands, een jaar eerder toch uitgeroepen tot Speler van het Jaar, de bal verspeelt. 'Ik wil die idioot echt verkopen!'
En als QPR onder interim-manager Gareth Ainsworth niet al te best presteert, schreeuwt Briatore vanaf de tribune: 'Hij probeert de wedstrijd gewoon te verliezen, this prick in de dug-out. Als hij verliest, ontsla ik hem morgen.' Niet lang daarna vertelt Briatore aan de spelersgroep dat Paulo Sousa als nieuwe manager is aangesteld. Even later is ook Sousa alweer vertrokken. In de vier jaar onder Briatore versleet QPR zeven trainers. 
Opvallend is dat QPR beter ging presteren toen Briatore (foto) meer en meer in het buitenland verbleef en de dagelijkse gang van zaken in handen kwam van clubvoorzitter Amit Bhatia. Onder manager Neil Warnock kreeg The Four Year Plan uiteindelijk een goede afloop; QPR promoveerde in 2011 naar de Premier League. Briatore had zijn zin, vond het tijd om te cashen en de club werd overgedaan aan een andere Formule I-baas, Tony Fernandes.
Die ontsloeg inmiddels Neil Warnock en ook zijn opvolger Mark Hughes, om daarna Harry Redknapp te contracteren. Afgelopen zomer haalde QPR veertien nieuwe spelers, onder wie doelman Júlio César van Internazionale, Ji Sung Park van Manchester United en Esteban Granero van Real Madrid. In de afgelopen transferwindow volgden er nog zes. Miljoenen rolden de deuren van Loftus Road uit.
Met de aankoop van Christopher Samba van FC Anzhi werd een clubrecord gebroken: nooit eerder betaalde QPR zoveel geld voor de aankoop van een speler, namelijk 12,5 miljoen pond. Meneer Samba gaat in Londen 120 duizend pond per week verdienen.
Voor de goede orde: QPR staat allerlaatste in de Premier League, zes punten achter op een veilige plaats. Als de club degradeert en in het Championship terechtkomt, kan het de hoge spelerssalarissen niet meer betalen, dat staat vast. Lang niet iedereen heeft het in de gaten, maar de prachtige cultclub QPR stevent recht op een faillissement af, dankzij de grillen van enkele miljonairs. Het is hoog tijd voor een nieuwe film. Alle gebruikte foto's op VI.nl zijn afkomstig van VI Images.