Ahannach: onbekend in Nederland, grootheid in Qatar

Het interview in hotel De Bilderberg in Oosterbeek is al enige tijd aan de gang als een van de leden van het personeel langsloopt en zich vervolgens omdraait. 'Wat is dat nou? Spreek jij Nederlands? Hoe is dat nu mogelijk?', klinkt het verbaasd. De selectie van het Qatarese topelftal Umm Salal is al een week in trainingskamp in de bosrijke omgeving, maar dat een van de Arabische spelers Nederlands spreekt, is een totale verrassing. 'Klopt, ik ben hier gewoon opgegroeid', klinkt het in plat Amsterdams. Jawad Akeel Ahannach glimlacht, het is hem vaker overkomen. 'Wij komen hier al drie jaar op trainingskamp, maar voor iedereen ben ik gewoon een van de jongens van de selectie', legt hij uit. 'Ik denk dat ook de meesten in de ploeg niet eens weten dat ik oorspronkelijk uit Nederland kom.'

Gewoon een van de jongens van de selectie... Met die opmerking stelt hij zich te bescheiden op. Wie hem een dag met zijn ploeggenoten aan het werk ziet, stelt vast dat hij veel respect geniet. Spelers komen speciaal naar hem toe, vragen om raad en soms zelfs om toestemming. Jawad Akeel Ahannach is met zijn 38 jaar niet alleen de oudste speler van de selectie, maar hij is ook al zes jaar aanvoerder van de ploeg. En hij speelt al veertien jaar in Qatar.

Guardiola
Met andere woorden: hij is een fenomeen, een grootheid voor iedereen in de Arabische voetbalwereld. Hij heeft in die periode gespeeld met voetbalsterren als Pep Guardiola en Gabriel Batistuta, was buurman van de gebroeders De Boer en was ook teamgenoot van in Nederland bekende spelers als Mounir El Hamdaoui, Mario Melchiot, Saïd Boutahar en Jamal Dibi. De in Harderwijk geboren Jawad Akeel mag dan een grote onbekende zijn in Nederland, hij heeft een fantastische voetbalcarrière.

'Ik ben in Amsterdam-West opgegroeid. Met Nigel de Jong, Karim Touzani... Op straat was het elke dag feest. Voetballen tot je erbij neerviel. Dat was toen normaal. Als ik nu weleens terugkom, dan zie ik dat helemaal niet meer. Dat is niet goed. Straatvoetbal zou eigenlijk een verplicht vak moeten zijn, daar leer je het allemaal. Wat je daarna leert van een trainer is mooi meegenomen, maar op straat leg je de basis. Je techniek, je bewegingen, je inzicht, je zelfvertrouwen. De beste trainer ben je zelf. Daar ben ik van overtuigd. Ik zeg ook niets nieuws, volgens mij heeft Johan Cruijff dit ook aangegeven.'